پلتفرم هماهنگ‌کننده منطقه‌ای بین سازمانی برای پناهندگان و مهاجران از ونزوئلا (R4V) که به طور مشترک توسط آژانس پناهندگان سازمان ملل، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) رهبری می‌شود، با هدف پاسخگویی به نیازهای میلیون‌ها نفری است که نمی‌توانند روز سه‌گانه غذا را تامین کنند. ; فقدان مسکن امن و مناسب؛ مواجهه با موانع در دریافت مراقبت های پزشکی؛ یا نمی توانند برای تامین هزینه های خود و خانواده خود کار کنند.
ادواردو اشتاین، نماینده مشترک UNHCR-IOM در امور پناهندگان و مهاجران ونزوئلا گفت: «پناهندگان و مهاجران از ونزوئلا نباید فراموش شوند.
“مهم ترین مسائل آنها”
علاوه بر برنامه‌های رفاه اجتماعی، بودجه درخواستی مکمل و حمایت از تلاش‌های دولت‌های میزبان و ارتقای یکپارچگی اجتماعی-اقتصادی از طریق دسترسی به اشتغال، آموزش و تلاش برای تضمین حمایت کامل از پناهندگان خواهد بود.
با تضمین یکپارچگی مؤثر و ثبات مالی لازم، ونزوئلایی ها می توانند به توسعه کشورهایی که سخاوتمندانه از آنها استقبال کرده اند، کمک کنند.
آقای استین ادامه داد: “آنها به دنبال کمک به جوامعی هستند که با دانش، مهارت ها و خلاقیت خود میزبان آنها هستند، و این کار را نیز انجام می دهند، اما برای غلبه بر مهمترین چالش های خود به حمایت ما نیاز دارند.”
ونزوئلایی ها در حال حرکت هستند
در جستجوی امنیت و ثبات، بیش از هفت میلیون پناهنده و مهاجر از ونزوئلا کشور خود را ترک کرده اند – تقریباً شش میلیون نفر از آنها در 17 کشور کارائیب کارائیب زندگی می کنند.
بی ثباتی، مشکل در دسترسی به خدمات اولیه، بیگانه هراسی، تبعیض و فقدان اسناد، ده ها هزار نفر را مجبور به ادامه سفرهای خطرناک کرده است – از جمله از طریق شکاف خطرناک دارین یا عبور از آند بین بولیوی و شیلی.
نماینده سازمان ملل متحد با اذعان به اینکه تلاش‌های قانونی بسیاری از کشورهای LAC “یک ژست مهم همبستگی” برای ونزوئلایی‌ها در حال حرکت بود، خاطرنشان کرد که بیکاری بالا، دستمزدهای پایین و افزایش هزینه‌های زندگی ناشی از کووید-19، کار را دشوار کرده است. بسیاری از پناهندگان و مهاجران برای بازسازی زندگی خود در جوامع میزبان.
او توضیح داد: «بسیاری دیده‌اند که زندگی‌شان به بن‌بست رسیده است و میلیون‌ها نفر در تلاش هستند تا خانواده‌هایشان را سیر کنند یا فرصت‌هایی برای بازسازی زندگی‌شان بیابند.
به لبه فشار داد
در همین حال، رکود اقتصادی جهانی و رکود، توجه جهان را به جای دیگری معطوف کرده است.
تنها یک چهارم از بودجه مورد نیاز تا کنون در سال جاری دریافت شده است، که باعث شده برنامه های نجات زندگی در منطقه کاهش یابد و بسیاری از ونزوئلایی ها را به مرز سوق دهد.
در تلاش برای تقویت پیوند بین توجه فوری به نیازهای بشردوستانه و حفاظتی و ادغام میان مدت و بلند مدت، این طرح برای اولین بار یک چارچوب زمانی دو ساله تعیین کرد.
هماهنگی پاسخگویی
17 کشور در این طرح شرکت می کنند: آرژانتین، آروبا، بولیوی، برزیل، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کوراسائو، جمهوری دومینیکن، اکوادور، گویان، مکزیک، پاناما، پاراگوئه، پرو، ترینیداد و توباگو و اروگوئه.
امسال، R4V چارچوبی را برای پاسخ عملیاتی هماهنگ برای 228 سازمان شریک، از جمله آژانس‌های سازمان ملل، سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی و ملی، سازمان‌های پناهندگان و مهاجران دیاسپورا و سایرین فراهم می‌کند.
مهاجران ونزوئلایی در شهر پاناما کمک های غذایی دریافت می کنند.